Warmte en Virtuositeit in Middelburgs Kerstconcert
Op zondagmiddag 15 december vond een buitengewoon indrukwekkend concert plaats in de sfeervolle Engelse Kerk te Middel. Ondanks een onvoorziene wijziging in de samenstelling door de afwezigheid van een van de leden van het Ensemble Serenata, stond het concert als een huis. Sopraan Mariká van der Meer en pianiste Natalia Pavlova namen de uitdaging met bewonderenswaardige professionaliteit en artistieke flair aan. Hun uitvoering maakte diepe indruk en liet het publiek ademloos achter.
Uitmuntende uitvoering en artistieke synergie
De avond begon met Rossini’s Sombre Forêt, waarin Mariká van der Meer haar warme, expressieve sopraan volledig tot zijn recht liet komen. De subtiele coloraturen en rijke dynamiek maakten haar vertolking van deze introspectieve aria diep ontroerend.
In het adagio uit Beethoven’s Pathétique gaf Pavlova blijk van haar virtuositeit. Met een rijk kleurenpalet bracht zij de melancholische melodieën tot leven, waarbij haar interpretatie de luisteraars naar een contemplatieve stemming voerde.
Bij Dvořáks Song to the Moon toonde Van der Meer haar vermogen om lyriek en emotie te verweven in een intieme en overtuigende interpretatie. Haar zang was even vloeiend als de melodieën van de muziek zelf.
De vleugelpracht kwam opnieuw tot uiting in Massenets Méditation. Pavlova’s delicate aanslag en subtiele timing brachten een serene rust in de zaal, passend bij het thema van het concert.
Hoogtepunten in expressie en techniek
Een absoluut hoogtepunt was Van der Meer’s vertolking van Rimsky-Korsakovs lied Plenivshis rozoj solovey. De technische precisie van haar coloraturen, gecombineerd met de melancholische intensiteit van Pavlova’s pianospel, was ronduit fenomenaal.
Met Verdi’s Come in quest’ora bruna creëerden de uitvoerenden een meeslepende sfeer. Van der Meer’s volle, lyrische stem reikte naar indrukwekkende hoogten, terwijl Pavlova’s pianospel de dramatiek van het werk versterkte.
Mozarts Non mi dir was een ander paradepaardje van de avond. Van der Meer gaf deze complexe aria een overtuigende emotionele lading, terwijl ze de uitdagende coloraturen moeiteloos beheerste. Pavlova’s ondersteunende pianospel was verfijnd en in perfecte harmonie met de zang.
Een avond vol licht en emotie
Het slotstuk, Caccini’s Ave Maria, bracht het publiek in een staat van verstilde bewondering. Van der Meer’s lange, vloeiende lijnen en subtiele versieringen maakten deze afsluiting bijzonder aangrijpend en passend bij het thema Licht in de Duisternis. Het stuk bood een serene afsluiting van een concert dat melancholie, hoop en inspiratie met elkaar verweefde.
De warme interactie tussen de uitvoerenden, hun ongeëvenaarde professionaliteit en de diepe emotionele impact van het programma maakten dit concert tot een onvergetelijke ervaring. Het publiek beloonde deze buitengewone prestatie dan ook met een welverdiende staande ovatie.
Dit concert bewees dat muziek in staat is om, zelfs in onverwachte omstandigheden, te ontroeren en te inspireren. Van der Meer en Pavlova boden een krachtige en troostende muzikale ervaring, die perfect aansloot bij het thema van licht in donkere tijden.
